บันทึกสะท้อนคิด วัน ศุกร์ ที่ 12 เดือน มิถุนายน พ.ศ.2558
                          วันนี้ครูก็มาโรงเรียนแต่เช้าเช่นเคยครูเปิดห้องเสร็จสับก็ออกมารอรับเด็กนักเรียนจากผู้ปกครอง แต่วันนี้เด็กมาน้อย เพราะแถวๆหมู่บ้านนี้มั่งจะใช้คำพูดว่า วัน เสาร์ น้อย วันนี้ครูก็พานักเรียนทำกิจกรรมประจำวันเหมือนกับทุกวัน จนถึงเวลาที่เด็กๆจะนอนพักผ่อนกลางวันและวันนี้ เวลาประมาณ 13:50 น.ฝนได้ตกอย่างแรงพร้อมกับมีลมแรงด้วย ในขณะที่ฝนตก และ เด็กๆนอนอยู่ก็ได้มีเสียงฟ้าร้องดังมาก ทันใดนั้นเอง มีเด็กคนหนึ่ง ชื่อว่า น้องตะวัน ได้ร้องแบบตกอกตกใจ จนครูต้องรีบวิ่งไปหา น้องตะวัน ครูได้กอด น้องตะวันเอาไว้  ซึ่ง ครู รับรู้ได้ทันทีว่า น้องตะวัน กลัวเสียงฟ้าร้องนั้นเอง ครู กอดและค่อยๆปลอมใจเพื่อที่ น้องตะวัน จะได้หายตกใจ และ ให้ความกลัว เบาบางลง 
                             สาเหตุ ที่ น้องตะวัน ร้องไห้ตกใจตื่น เหตุเพราะ น้องตะวัน กลัวเสียงฟ้าร้องนั้นเอง
วิธีแก้ไขปัญหา      ครูรีบวิ่งไปหา น้องตะวัน และ กอดไว้ปลอมใจน้องแล้วค่อยๆบอกเล่าถึงการที่ฟ้าร้องเสียงนั้นเป็นปรากฎการณ์ของธรรมชาติ น้องตะวัน ค่อยๆหยุดร้องไห้แล้วฟังครู เล่าด้วยความตั้งใจพร้อมกับซักถามครู ครูก็ตอบตามที่ น้องตะวันถามมา แล้ว ครู ก็พา น้องตะวัน นอนต่อโดยที่ครูได้นั่งอยู่ใกล้ๆจนกว่า น้องตะวัน จะหลับ  พอถึงเวลาเลิกเรียน ครู ก็รอส่งเด็กๆให้ผู้ปกครอง พอ ยาย ของ น้องตะวัน มารับ ครู จึงเล่า เหตุการ ตอนฝนตกให้ ยาย ของ น้องตะวันฟัง ยาย ของน้องตะวัน บอกครูว่า ทุกครั้งที่ฝนตกและมีฟ้าร้อง น้องตะวัน จะกลัวมากและร้องไห้ทุกครั้ง ครูเลยถาม ยาย ของ น้องตะวัน ว่าแล้ว ยาย ทำอย่างไร ยาย ก็ตอบว่า ทำเหมือน ครู ทำในวันนี้เลย แล้ว น้องตะวัน ก็หยุด เมื่อไม่มีเสียงฟ้าร้อง 
สรุปได้ว่า   ถ้าต่อไปมีฝนตกและมีฟ้าร้อง  ครู ต้องค่อย เข้าไปอยู่ใกล้ๆน้องตะวัน เพื่อที่ น้องตะวัน จะได้ไม่ต้องรู้สึกตกใจกลัวฟ้าร้อง หรือทำให้ น้องตะวัน ตกใจกลัวน้อยลงนั้นเอง.....
      นางสาว ชณัญญา แพ่งจันทึก รหัส 571031321159